Major Stanisław Ostwind - Zuzga urodził się w Warszawie jako Szmul Ostwind, syn Wolfa i Rebeki.
Rodzina majora Narodowych Sił Zbrojnych była tradycjna, ale nie ortodoksyjna. Polskość wybrał osobiście.
Gdy miał 16 lat uciekł z domu by walczyć w Legionach. Brał udzial w walce pod Kostiuchówną, był internowany w Szczypiornie.
Brał udział w wojnie polsko- bolszewickiej w 1920r. Za swoje czyny został nagrodzony Krzyżem Legionowym,
Medalem 10-lecie Niepodległości. Krzyżem Zasługi za Dzielność i Krzyżem Niepodległości.
Wierność, pasja i ambicje Stanisława Ostwinda, powodowały że wspinał się po szczeblach kariery z postarunkowego do
referenta komendy policji w Warszawie z ukończoną szkołą oficerską. Gdy okupańci zarządali by ten zgłosił się do pod karą
śmierci, uciekł na Podlasie i tam się ukrył. Tam w 1942 roku związał się z Narodową Organizacją Wojskową.
Zdobyte doświadczenie wojskowe pozwoliło mu uzyskać stopnie oficerskie.
Po zakończeniu wojny Ostwind próbował organizować antysowieckie podziemie w okolicach Węgrowa.
3 stycznia 1945 wpada w łapy Ubeków. Po aresztowaniu Ostwind w trybie natychmiastowym został przekazany do dyspozycji NKWD
i wywieziony do Otwocka.
Sowieci torturami próbowali nakłonić Ostwinda do współpracy. Prawdziwa gehenna zaczęła się na warszawskiej Pradze.
Major nigdy nikogo nie zdradził, mimo brutalnych tortur. Sąd Wojskowy Garnizonu Warszawa w niejawnym procesie skazał go na śmierć.
Rozprawa trwała kwadrans. Rozstrzelano go 4 lutego 1945 w trybie pilnym.
Mimo wolnej Polski, historia majora Ostwinda nie jest poruszana w mediach.
Historia Żyda w NSZ kłóci się bowiem z kłamliwym mitem o antysemityzmie narodowców.
