FORUM PATRIOTÓW

*Choroby, epidemie, pandemie - czy zdarzają się przypadkowo czy raczej są wywoływane specjalnie do osiągnięcia jakiś określonych korzyści.

Popielec to pierwszy dzień Wielkiego Postu. W tym dniu, chrześcijanie udadzą się do kościoła na pokutną, popielcową mszę, w trakcie której księża posypywać będą głowy wiernych popiołem. Zwyczaj ten kultywowany jest do dziś. Ma przypominać każdemu wiernemu o nieuniknionej śmierci zgodnie ze słowami, że człowiek z prochu powstał i w proch się obróci. Obecnie obchodzenie Popielca ogranicza się właściwie do posypania głowy popiołem. Ale kiedyś, w różnych regionach dawnej Polski, dzień ten obchodzono nieco inaczej. Jednym z zapomnianych już zwyczajów popielcowych, był Podkurek - skromny, uroczysty posiłek spożywany o północy. Gdy o północy rozbrzmiewały dzwony kościelne, cichła muzyka, gasły światła, gospodyni domu wnosiła na stół półmisek przykryty pokrywką. Domownicy ustawiali się wokół półmiska, a pan domu unosił pokrywkę. Spod niej wylatywał ptak, którym najczęściej był wróbel. Na półmisku były śledzie, jajka i kubek mleka. Zaznaczyć trzeba, że odmówienie spożycia podkurka, traktowane było za wielki nietakt i było porównywalne do rezygnacji z podzielenia się opłatkiem. Podkurek spożywano w ciszy i smutku, a jego spożywanie zwiastowało rozpoczęcie Wielkiego Postu. Zwyczaj ten był kultywowany zarówno wśród bogaczy, jak i wśród chłopów. Po północy, spożywano również okrągły placek drożdżowy zwany popielnikiem. Spożywającym go miał uświadomić, że nadszedł czas postu, dlatego popielnik nie był doprawiony i ogólnie był niesmaczny. We wtorek o północy cichło zapustne granie. W wielu regionach Polski ten moment miał przypisane sobie zwyczaje. Skrzypka pakowano na taczki i wywożono ze wsi. Urządzano symboliczny pogrzeb basów. Szorowano garnki i wyparzano je, by nie został w nich żaden ślad po tłuszczu i zapachu mięsa na czas Wielkiego Postu. Nadchodził czas zadumy i pokuty. W sam Popielec najczęściej nie jedzono nic, tak jak i w Wielki Piątek. Z myślą o Bogu ofiarnie odmawiano sobie nawet postnego żuru, przyrządzanego z mąki żytniej lub owsianej oraz wody z dodatkiem skórki czarnego chleba i paru ząbków czosnku. Żur był najbardziej powszechną potrawą jadaną w czasie postu, a także śledzie. Gotowano te potrawy tradycyjne na wiele sposobów przez cały Wielki Post. Żur był potrawą i królewską i chłopską. Polska zalewajka z żytniego zakwasu z różnymi dodatkami, była potrawą przede wszystkim postną. Żur był zupą tanią i łatwą do przyrządzenia, w każdym niemal domu bowiem, stale znajdował się zakwas z żytniej mąki, niezbędny do pieczenia chleba. Choć obrzęd kościelny symbolizował nadchodzący czas zadumy, na wsiach, a także w mniejszych miastach, wśród prostych ludzi, znana była zabawa polegająca na posypywaniu sobie nawzajem głów popiołem. Inną zabawą, dominującą wśród prostych ludzi, było rozbijanie garnka pełnego popiołu tuż przed stopami danej osoby. Robili to chłopcy dziewczętom, a dziewczęta chłopcom. Garnki z popiołem rozbijano również o drzwi domów. Do tradycji popielcowej należy tak zwany przetak - w środę nad ranem w każdej karczmie przy wejściu wieszano przetak z popiołem. Sadzano na piecu małego chłopca, który pociągał za sznurek przymocowany do przetaka, za każdym razem, gdy ktoś przekraczał próg karczmy. W niektórych regionach rano w Popielec, na drogach wiodących do wsi i miasteczek pojawiała się charakterystyczna para dziada i baby, za których przebierali się mężczyźni. Dziad ubrany był w znoszone, podarte ubranie, a w ręku trzymał bat ze sznura konopnego oplecionego słomą, zwany korbaczem. Dziad i baba zatrzymywali napotkane wozy i wymuszali datki. Jeśli otrzymali datek, darczyńca otrzymywał podziękowanie w formie rymowanego wierszyka. Osoby, które nie chciały dać żadnych pieniędzy, otrzymywały symboliczną chłostę batem. Wierzono, że w okolicy, w której pojawi się charakterystyczny dziad z babą, plony zbóż na polach będą obfite. Do tradycji popielcowej należała też zabawa o nazwie kłoda popielcowa, szczególnie popularna zwłaszcza na wsiach i w małych miasteczkach. Zabawa polegała na przywiązaniu kawalerów i panien na wydaniu do kłody, która to symbolizować miała małżeńskie jarzmo i przeganianiu ich po ulicach. Z takim ciężarem na plecach udawali się w końcu do karczmy, tam mogli się wyzwolić stawiając wszystkim wódkę. Nazywało się to wyzwoliny. Zwyczaj ten był bardzo popularny w pierwszej połowie XVII w. Z biegiem lat zaczął jednak znikać i w XVIII w. spotkać go można było już tylko na wsi. Innym zwyczajem Środy Popielcowej były popłuczyny. Kobiety zbierały się w karczmach w większym gronie na tańce kobiet, na tak zwane - popłuczyny. Odbywały się też tzw. tańce na urodę lnu i konopi. Wierzono, że kto wyżej wyskoczy w tańcu, temu len i konopie wyżej wyrosną na polu. Do zwyczajów Środy Popielcowej, należała również zabawa kobiet w skoki na tzw. wysoki len, czyli urodzaj, oraz zwyczaj polegający na zaprzęganiu na ulicy młodych, niezamężnych dziewcząt do tzw. pnia z przyczepionym z tyłu szkieletem śledzia jako karę za to, że zwlekają z zamążpójściem. Żyjący w XVIII w. ks. Jędrzej Kitowicz tak przedstawił Popielec: „...Zaś przy kościołach w Wstępną Środę, po miastach ,,chłopcy, studencikowie czatowali na wchodzącą do kościoła białą płeć, której przypinali na plecach kurze nogi, skorupy od jajec, indycze szyje, rury wołowe i inne tym podobne materklasy; tak zaś to sprawnie robili, że się tego osoba dostająca nie czuła bo to plugastwo było uwiązane na sznurku lub nici, do końca której była przyprawiona szpilka zakrzywiona jak wędka, więc chłopiec do takich figlów wyćwiczony, byle się dotknął ową szpilką sukni, raz i figla na osobie zawiesił. Pięknie przybraną i wiele razy będąc dystyngowaną postępowała w kościół z dobra miną, gdy tymczasem wiszącym na plecach kawalcem pustym głowom śmiech z siebie czyniła, którym się sama, na koniec od kogo roztropnego uwolniona od wisielca, zarumienić musiała...” W miarę upływu dnia Środy Popielcowej, kończono wszystkie zabawy i tańce i dla wiernych rozpoczynał się czas wielkopostnej zadumy. Ludzie na wsiach, na czas Wielkiego Postu, ukrywali wszystkie przedmioty, które mogłyby naruszyć poważną atmosferę, takie jak instrumenty muzyczne, lustra, błyskotki. Również odzież, którą noszono od środy popielcowej, była bardzo skromna i wyłącznie w ciemnym kolorze. Popielec wiązał się też na wsi z wieloma zakazami, np. zakazem dotykania wrzeciona i przędziwa. Wierzono, że złamanie tego zakazu spowoduje, że nie udadzą się produkowane w gospodarstwie sery. Od czasów staropolskich zmieniło się wiele, zaginęły tradycyjne zwyczaje i obrzędy ludowe Środy Popielcowej, przetrwały jedynie w zapiskach z tamtego okresu i we wspomnieniach ludzi, którzy opowieści o tamtych zwyczajach pielęgnowali i przekazywali sobie z pokolenia na pokolenie.

Koncerny spożywcze dbając o własne interesy, dodają do swoich wyrobów nadmierne ilości cukru, wykorzystują naszą słabość do słodkiego smaku i dlatego większość Polaków codziennie przekracza bezpieczną dla zdrowia dawkę cukru. Liczne badania naukowe jednoznacznie potwierdzają, że nadmiar spożywanego cukru bardzo niekorzystnie wpływa na funkcje poznawcze, upośledza pamięć i może poważnie uszkodzić mózg. Lobby cukrowe zatuszowało całą prawdę o szkodliwości cukru, który jest odpowiedzialny za choroby serca i całego układu krążeniowego, zwalając winę na naturalnie występujące w żywności tłuszcze. Przemysł spożywczy dobrze zna nasze słabości i wie jak bardzo cukier nas przyciąga. Dbając o własne interesy koncerny z tej branży od lat starają się tuszować i przedstawiać w błędnym świetle prawdę dotyczącą efektów dodawanego do żywności cukru na zdrowiu konsumentów. Niestety okazuje się, że prawda jest tylko jedna i bardzo smutna: dodawany do żywności cukier w nadmiernych ilościach – i to wcale nie tylko ten rafinowany – dosłownie dewastuje nasze ciała i umysły! Przeciętny mieszkaniec wysoko uprzemysłowionych krajów spożywa dziennie równowartość ponad 20 (80g) łyżeczek rafinowanego cukru? To stanowczo za dużo, aby zachować dobry stan zdrowia! Według American Heart Association kobiety absolutnie nie powinny przekraczać dziennej dawki 6 łyżeczek (24g) białego cukru, natomiast panowie mogą bezpiecznie spożywać do 9 łyżeczek (36g). Zdaniem Światowej Organizacji Zdrowia, której zalecenia dotyczące bezpiecznej konsumpcji cukru są jeszcze bardziej restrykcyjne, dzieci nie powinny przekraczać dziennej dawki 3 łyżeczek (12g) cukru! Wszystko co spożywane powyżej rekomendowanych dawek cukru, może mieć dewastacyjny wpływ na zdrowie! Ile cukru jest w napojach słodzonych? Najwięcej dodawanego cukru znajduje się - na co sama nazwa tej grupy produktów wskazuje - w słodzonych napojach. Zakładając, że kostka cukru waży 5g, oto zawartość cukru w jednym litrze popularnych trunków dostępnych w polskich sklepach: Coca Cola 106g - 21,2 kostki Tiger 108g - 21,6 kostki Powerade 33g - 6,6 kostki Mirinda 129g - 25,8 kostki Lipton Ice tea 69g - 13,8 kostki Dr Pepper 69g - 13,8 kostki Cherry Coke 106g - 21,2 kostki Schweppes Tonic 89g - 17,8 kostki Pepsi 110g - 22 kostki Mountain dew 124g - 24,8 kostki Oranżada Hellena 91g - 18,2 kostki Kinley tonic 94g - 18,8 kostki Nestea 75g - 15 kostek Tymbark wiśnia-jabłko 100g - 20 kostek Fanta pomarańczowa 92g - 18,4 kostki Sprite 100g - 20 kostek Lemoniada Tymbark 15,2g - 3,04 kostki Pepsi twist 117g - 23,4 kostki 7Up 107g - 21,4 kostki Fanta cytrynowa 112g - 22,4 kostki Burn 66g - 13,2 kostki Red bull 108g - 21,6 kostki Cukier a ludzki mózg. Naukowcom już dawno temu udało się udowodnić, że cukier działa na nasz mózg niczym narkotyk i bardzo szybko nas od siebie uzależnia. Wykazano, że cukier silniej niż kokaina stymuluje tak zwany mechanizm nagrody w mózgu! Okazuje się, że głównie z tego powodu cukier może silniej nas uzależniać niż ten nielegalny narkotyk! Skutki uboczne uzależnienia od cukru są podobne do tych, które występują u narkomanów. Najczęściej zauważane są mocne wahania nastroju, silne bóle głowy, depresja, przewlekłe zmęczenie no i oczywiście stopniowe wyniszczenie całego organizmu. Pomimo, iż glukoza (pewna odmiana cukru) jest dla ludzkiego mózgu niezbędnym do pracy paliwem, to niestety jej nadmiar może znacznie upośledzać funkcje tego narządu. Badania nad cukrzykami wykazują progresywne uszkodzenie mózgu, co prowadzi do upośledzeń w uczeniu się, pamięci, prędkości motorycznej i innych funkcji poznawczych. Ponadto okazuje się, że nawet u osób nie chorujących na cukrzycę wyższe spożycie cukru skutkuje gorszymi wynikami w testach funkcji poznawczych. Uważa się, że te efekty wynikają z połączenia hiperglikemii, nadciśnienia, insulinooporności i podwyższonego cholesterolu. Obrazowe badania mózgu wykazują, że u młodych i generalnie zdrowych ludzi zdolność przetwarzania emocji jest upośledzona podwyższonym poziomem glukozy we krwi. Wyniki jeszcze innych badań naukowych jednoznacznie dowiodły, że cukrzyca typu 2 zwiększa poczucie smutku i lęku w fazie ostrej hiperglikemii (podwyższony poziom cukru we krwi). Cukier główną przyczyną chorób serca. Większość ludzi za choroby naczyniowo-sercowe niesłusznie obwinia tłustą dietę. To prawda, że tłuszcze utwardzane, tak zwane tłuszcze trans, są przyczyną wielu poważnych chorób serca, lecz - w rzeczywistości - głównym winowajcą większości schorzeń układu krążeniowego - w tym głównie serca – jest cukier! Jak to możliwe? Otóż w roku 2016 r. wykryto i ujawniono publicznie ogromny skandal związany z przemysłem cukrowniczym, z którego jasno wynika, że lobby cukrowe w pełni sfinansowało specjalnie spreparowane badania, przeprowadzone przez naukowców Harvardu w latach sześćdziesiątych ubiegłego stulecia. Okazuje się, że lobby cukrowe słono opłacało naukowców, by w poszukiwaniu przyczyn chorób serca, skupiali się bardziej na naturalnie występujących w żywności tłuszczach niż na dodawanym do niej cukrze. W roku 2014 niezależni naukowcy dowiedli, że to wcale nie tłuszcz, lecz cukier stanowi główną przyczynę chorób układu krążeniowego. W efekcie skrupulatnie przeprowadzonych badań, jednoznacznie udowodniono, że osoby pozyskujące od 17 do 21 procent dziennej dawki kalorycznej z dodawanego do żywności cukru, są średnio aż o 38 procent bardziej narażone na śmierć z powodu incydentów sercowo-naczyniowych, w porównaniu do populacji, której dieta zawiera do 8 procent cukru! Cukier prowadzi do stłuszczenia wątroby. Choć główną przyczyną stłuszczenia wątroby jest dziś choroba alkoholowa, zwiększone ryzyko otłuszczonej wątroby w skutek nadmiernej konsumpcji cukru to kolejny powód, aby go radykalnie ograniczyć w codziennej diecie! Otłuszczenie wątroby to schorzenie, które ma miejsce, gdy w wątrobie budowana jest tkanka tłuszczowa. Pomimo, iż dolegliwość ta początkowo może nie dawać poważnych objawów, stłuszczenie wątroby uznawane jest przez lekarzy jako pierwszy etap jej przewlekłego uszkodzenia. Jak wynika z tego dokumentu, osoby codziennie spożywające słodzone napoje, są o wiele bardziej narażone na otłuszczenie wątroby, niż te, które takich napojów nie piją. Nadmiar cukru, a nieszczelność jelit i zaburzenia metaboliczne. Nadmiar cukru może poważnie zaburzać naturalną florę bakteryjną obecną w naszych jelitach. Dlaczego? Otóż cukier jest idealnym pokarmem zarówno dla bytujących w naszych jelitach drożdży, jak i dla bakterii, także tych, które są dla nas bardzo niekorzystne. Ich nadmiar może przyczynić się do uszkodzeń ścianek jelit, co może doprowadzić do ich tak zwanej nieszczelności. Choć w medycynie zachodniej taka choroba oficjalnie nie istnieje, jest ona coraz częściej opisywana w specjalistycznej literaturze zdrowotnej. Nieszczelność jelit, czyli obecność drobnych dziurek na ich ściankach, może prowadzić do poważnych komplikacji zdrowotnych, gdyż znajdująca się w jelitach treść (w tym również groźne toksyny) może bezpośrednio przedostawać się do krwiobiegu, co z kolei może skutkować otyłością i innych problemami metabolicznymi. Ponadto w roku 2014 naukowcom udało się udowodnić, że osoby regularnie spożywające słodzone napoje gazowane często cierpią na poważne zaburzenia metaboliczne, a telomery ich komórek są przeważnie krótsze niż przeciętna dla danego wieku, co jest oznaką zmniejszonej długowieczności i przyspieszonego starzenia się komórek całego ciała. Spożywanie nadmiernych ilości cukru może być przyczyną uszkodzeń ścianek jelit i ich nieszczelności, co może prowadzić do poważnych zaburzeń metabolicznych z otyłością łącznie. Cukrzyca i nowotwory. Wyniki badań naukowych z roku 2013 wykazują, że każde 150 kalorii pozyskane dziennie z dodawanego do żywności cukru (jest to mniej więcej kaloryczność cukru zawartego w przeciętnym słodzonym napoju) zwiększa ryzyko cukrzycy typu 2 o około 1.1 procent. Cukrzyca to niestety nie wszystko! Naukowcom udało się powiązać kilka typów nowotworów ze zwiększoną konsumpcją różnego rodzaju dodawanych do żywności cukrów. Na przykład cukier rafinowany zwiększa ryzyko raka przełyku, podczas gdy dodawana do żywności fruktoza zwiększa ryzyko raka jelita cienkiego. Jeszcze inne badania potwierdzają związek zachodzący pomiędzy dodawanymi do żywności cukrami, a rakiem okrężnicy, płuc i piersi. Naukowcom udało się powiązać spożywanie nadmiernych ilości niektórych cukrów prostych z konkretnymi typami nowotworów. Wszechobecny cukier! Czego unikać? Różne rodzaje cukru są masowo dodawane do żywności. Czytaj zawsze skład produktów, które spożywasz i nie daj się zwieść naturalnie lub egzotycznie brzmiącym nazwom. Cukier nie jedno ma imię! Świadomie wybieraj produkty o jak najniższej zawartości cukrów prostych. Oto przykłady popularnych nazw różnego rodzaju cukrów, których generalnie warto spożywać jak najmniej: cukier rafinowany; bezwodna dekstroza; melasa; nektary (na przykład nektar brzoskwiniowy lub gruszkowy); sacharoza; brązowy cukier; cukier puder cukierniczy; syrop kukurydziany; syrop jęczmienny; syrop glukozowo-fruktozowy; maltodekstryna cukier inwertowany; laktoza (to też cukier); syrop słodowy; maltoza; glukoza; fruktoza; syrop kukurydziany o wysokiej zawartości fruktozy. Jeśli lubisz słodki smak, postaw na świeże owoce! Spożywając je uzyskasz satysfakcjonującą słodycz i dodatkową zaletę błonnika owocowego, przeciwutleniaczy i substancji fitochemicznych, które ograniczają wzrost cukru we krwi i blokują jej negatywne skutki. (źródło: HealthyPassions)