Rada Jedności Narodowej powołana została przez Delegata RP na Kraj i była kontynuacją Komitetu Porozumiewawczego i Krajowej Reprezentacji Politycznej. W swojej deklaracji programowej „O co walczy naród Polski?” RJN domagała się: niepodległości Polski, ustroju demokratycznego, realizacji reform społecznych i gospodarczych oraz zaprzestania terroru i prześladowań osób związanych z Polskim Państwem Podziemnym. W skład RJN wchodziło 17 osób, po trzech przedstawicieli głównych ugrupowań politycznych – Stronnictwa Ludowego, Stronnictwa Narodowego i PPS-WRN oraz po jednym przedstawicielu organizacji – Ojczyzna, Chłopska Organizacja Wolności „Racławice”, Zjednoczenie Demokratyczne, a także Kościoła katolickiego. W imieniu plenum działała Komisja Główna złożona z pięciu osób. Przewodniczącym RJN Został Kazimierz Pużak (PPS-WRN). Po utworzeniu Tymczasowego Rządu Jedności Narodowej RJN 1 lipca 1945 r. rozwiązała się i uchwaliła manifest „Do Narodu Polskiego i Narodów Zjednoczonych” oraz „Testament Polski Walczącej”, zwierający m. in. żądanie wycofania wojsk sowieckich z Polski i zaprzestania prześladowań politycznych wobec żołnierzy Polskiego Państwa Podziemnego.
Na zdjęciu Kazimierz Pużak „Bazyli” – przewodniczący RJN, jeden z przywódców PPS-WRN
