Argilloterapia.

Argilloterapia to naturalna metoda, która do celów leczniczych wykorzystuje glinkę. Istnieje kilka rodzajów glinek o różnych kolorach, które mają różnorodne działanie.

Lecznicze właściwości glinki znane są od bardzo dawna. Ze względu na właściwości konserwujące w starożytnym Egipcie glinki były stosowane do mumifikacji zwłok. O ich cennych właściwościach pisał już arabski medyk Awicenna oraz grecki lekarz Dioscorides.

Argilloterapię spopularyzował katolicki ksiądz Kneipp z Bawarii, który był też zwolennikiem ziołolecznictwa i naturalnych metod leczenia.

Właściwości glinek są znane i cenione w Afryce, Azji oraz Ameryce Południowej.

Czym tak naprawdę są glinki?

Glinki zaliczane są do peloidów i występują naturalnie w przyrodzie.

Powstały one w wyniku różnorodnych procesów biologicznych oraz geologicznych.

Peloidy są grupami surowców, takich jak: biolity, czyli muły, torfy. Są to także ziemie lecznicze, które powstały w wyniku wietrzenia minerałów, czyli glinki i margle.

Argilloterapia to wspaniała metoda którą polecić można przeciw różnym chorobom cywilizacyjnym, do których przyczynia się zanieczyszczone powietrze, woda, gleba, stosowanie używek, jedzenie niezdrowych pokarmów, a nawet leki. Glinka stanowi naturalną odtrutkę dla naszego organizmu, ponieważ neutralizuje wszystkie szkodliwe związki. Argilloterapia znalazła również zastosowanie w kosmetologii, a także w leczeniu dolegliwości wewnętrznych. Glinki mają działanie absorpcyjne, ale też usuwają zanieczyszczenia z powierzchni skóry, dostarczają mikroelementów oraz makroelementów, a absorpcyjne cząsteczki glinki mają takie działanie, które sprawia, że wiążą one zanieczyszczenia oraz toksyny, które następnie są wydalane przez organizm.

Jakie są rodzaje glinek i czym się charakteryzują?

Glinka biała

Inaczej określana jest, jako kaolin, glinka porcelanowa albo glinka chińska, swoje cenne właściwości zawdzięcza dużej ilości krzemianu glinu, a poza tym można w niej znaleźć krzem, magnez, wapń, żelazo, potas, sód oraz sole mineralne. Jest najdelikatniejszą z glinek. Dzięki temu znalazła zastosowanie i jest idealna dla cery suchej, delikatnej i wrażliwej. Doskonale radzi sobie ze zmarszczkami, ale też ma działanie łagodzące, a do tego oczyszcza i odżywia skórę oraz ma działanie odświeżające. Biała glinka jest wykorzystywana, np. do produkcji pudrów dla niemowlaków, a także cieni do powiek. Wpływa na zmniejszenie łamliwości i wypadanie włosów, ma działanie przeciwłupieżowe oraz poprawia ukrwienie skóry głowy.

Glinka czerwona

W tej glince można znaleźć żelazo, krzem, mangan, potas oraz tytan. Poza tym idealnie nadaje się do cery dojrzałej i cery z trądzikiem różowatym, gdyż eliminuje zaczerwienienia, wzmacnia naczynka oraz hamuje ich pękanie.

Jeśli glinka czerwona będzie stosowana przez dłuższy czas, to może sprawić, że nasza skóra będzie wyglądała na lekko opaloną. Czerwoną glinkę stosuje się do produkcji, np. pudru, pomadek i różu. Glinka ta oddziałuje nie tylko na wierzchnie, ale również głębokie pokłady skóry. Poza tym przyspiesza metabolizm w komórkach, jak i również pobudza krążenie krwi. Ma też działanie antyseptyczne i absorbuje substancje toksyczne.

Glinka różowa

Glinka ta jest połączeniem glinki białej i czerwonej, która jest odpowiednia dla cery wrażliwej, alergicznej i z podrażnieniami. Można w niej znaleźć sód, krzem, wapń, potas i żelazo. Doskonale oczyszcza cerę, odświeża i tonizuje, a można ją stosować przy bliznach, przy różnych nierównościach skóry, a także przy przebarwieniach.

Glinka zielona

Glinka ta nie jest modyfikowana w żaden sposób chemicznie, ale też nie zawiera żadnych substancji chemicznych i zanieczyszczeń. Poza tym nie powoduje też żadnych podrażnień oraz uczulenia. Znalazła szerokie zastosowanie w kosmetyce, ponieważ stosuje się ją do pielęgnacji skóry całego ciała i włosów. Ma zdolności do absorbowania różnych szkodliwych substancji oraz tłuszczu. Wpływa na usuwanie z organizmu substancji toksycznych oraz drobnoustrojów, a także ma właściwości antybiotyczne. Glinkę zieloną można stosować do cery tłustej i trądzikowej, a swój zielony kolor zawdzięcza zawartości żelaza oraz miedzi. Jest wykorzystywana do walki z trądzikiem, ale też ma działanie dezynfekujące, antyseptyczne oraz regenerujące. Idealnie zwęża pory i hamuje wydzielanie sebum. Poza tym można ją stosować przy łagodzeniu ukąszeń po owadach, ale też może leczyć niewielkie oparzenia. Może również pomóc przy odchudzaniu, ale też nadaje się do likwidowania rozstępów oraz cellulitu. Opóźnia procesy starzenia się skóry, gdyż uelastycznia, odżywia i wygładza skórę oraz spłyca zmarszczki. Poza tym wzmacnia włosy i paznokcie, a przede wszystkim polecana jest do stosowania włosów przetłuszczających się i zniszczonych. Bardzo dobrze wpływa na zmniejszenie łamliwości i wypadanie włosów, ma działanie przeciwłupieżowe, ale też poprawia ukrwienie skóry.

Glinka żółta

Glinkę żółtą stosuje się do cery mieszanej, tłustej i trądzikowej, ponieważ oczyszcza skórę, matuje, ale też działa przeciwbakteryjnie. Ponadto wykazano jej działanie przeciwzapalne i oczyszcza z toksyn, ale też, tak jak glinka zielona, pomaga walczyć z rozstępami i cellulitem. Ma większą zawartość żelaza niż inne glinki. Doskonale oczyszcza skórę z zanieczyszczeń, toksyn oraz ubocznych produktów przemiany materii. Do tego dotlenia skórę, poprawia jej koloryt oraz zwęża pory.

Glinka czarna

Glinka czarna również jest do cery, która ma problemy z trądzikiem, gdyż dzięki niej można usunąć zanieczyszczenia, oczyścić cerę, ale też zwęzić pory, zregenerować skórę oraz absorbuje nadmiar sebum.

Glinka niebieska

Ma silniejsze właściwości absorpcji niż glinka zielona, a poza tym wchłania nadmiar tłuszczu, zanieczyszczenia oraz zrogowaciałe komórki naskórka. Do tego posiada działanie regenerujące i przeciwzapalne. Ponadto ma działanie wysuszające i usuwa zmiany ropne. Glinka niebieska jest odpowiednia do pielęgnacji skóry tłustej i trądzikowej i doskonale pielęgnuje włosy przetłuszczające się.

W argilloterapii stosuje się zabiegi na ciało z zastosowaniem glinek, a wykazują one wtedy działanie detoksykujące, ale też oczyszczają krew i bardzo dobrze wpływają na układ krwionośny. Przy problemach ze skórą oraz układem płciowym należy stosować zimne okłady, które należy zmieniać co 30 minut. Natomiast ciepłe okłady z glinki można stosować przy chorobach nerek, pęcherza moczowego oraz kości. Tutaj okłady stosuje się do 3 godzin, ale można je również nakładać na całą noc, aż ustąpią dolegliwości. Taki okład z glinki, który się używało już raz, należy wyrzucić, ponieważ zawiera w sobie toksyny. Jeśli glinkę zmiesza się w różnych proporcjach z kwasem borowym, to może ona zniwelować potliwość nóg. Glinką można również leczyć grzybicę stóp, a w tym celu należy moczyć stopy albo zrobić maskę z glinki. Glinki wykorzystywane są również do kąpieli, a wtedy mają działanie relaksujące i polecane są przy przeziębieniach. Na przykład argilloterapia w Niemczech i w Szwajcarii stosowana jest w leczeniu gruźlicy. Warto również zwrócić uwagę na to, że glinki mogą bardzo dobrze zastąpić pastę do zębów, gdyż glinka nie niszczy ich szkliwa, ale też ma właściwości wybielające, bakteriobójcze, a także pomagają usunąć kamień, przykry zapach z ust oraz zapobiega krwawieniom dziąseł. Glinkę można także stosować przy stanach zapalnych pochwy, a wtedy zalecane jest płukanie roztworem glinki, co pomoże usunąć infekcję. Płukanie roztworem z glinki pomoże przynieść ulgę przy bólach gardła oraz zapaleniu migdałków. W celu przygotowania takiego roztworu należy wziąć 4 łyżeczki glinki na litr ciepłej wody. Jednak podczas przygotowywania maseczek i roztworów nie wolno używać metalowych miseczek i łyżeczek. Jest bardzo wiele dolegliwości, na które można stosować okłady z glinki, a są to m. in.: skaleczenia, stłuczenia, siniaki, bóle, złamania, zwichnięcia, ale też przy chorobach kobiecych, np. torbiele, ale też przy chorobach męskich, np. zapalenie organów płciowych, ale także przy chorobach oczu, układu krążenia, chorobach skóry, np. trądzik, czyraki, jak i przy oparzeniach, chorobach jamy ustnej, rozstępach i cellulicie. Glinka bardzo dobrze sprawdza się również przy bólach głowy, infekcji ucha, egzemie, półpaścu, artretyzmie, krwotokach i problemach z kręgosłupem.

Oczywiście, glinki nadają się również do stosowania wewnętrznego, dzięki czemu usuwają z organizmu toksyny. Dzięki jadalnym glinkom można wyeliminować wzdęcia, ale też mają pozytywny wpływ na mikroflorę organizmu. Niektórzy twierdzą, że glinki można stosować w celu pozbycia się gronkowca, salmonelli oraz Escherichia Coli, czyli pałeczki okrężnicy. W tym przypadku bakterie nie uodporniają się na glinki tak jak na leki syntetyczne. Glinki ochraniają przewód pokarmowy, poprawiają trawienie, ale też wpływają pozytywnie na perystaltykę jelit. Ponadto usuwają z organizmu człowieka pasożyty, wchłaniają toksyny, trucizny oraz związki rakotwórcze. Glinka polecana jest również przy nowotworach każdego rodzaju. Jak się okazuje, glinka o wiele skuteczniej absorbuje toksyny niż węgiel aktywowany. To także doskonałe lekarstwo na kaca, a warto ją pić przed i po alkoholu, a także następnego dnia rano. Można ją pić w postaci roztworu albo spożywać proszek, który należy popić niewielką ilością wody. Można ją pić przy następujących chorobach: cukrzyca, nowotwory, biegunka, zgaga, wzdęcia, choroby jelit i żołądka, pasożyty, zapalenie przełyku, a także choroby nerek, pęcherza, płuc, oskrzeli, kości i stawów, przy gruźlicy i kaszlu, a także depresji i nerwicy. Zalecane jest jej profilaktyczne picie w sezonie grypowym.

Glinka jest produktem naturalnym i jest praktycznie przeznaczona dla każdego, ale trzeba pamiętać, że można jej użyć tylko raz, gdyż ta już użyta nie ma właściwości i zawiera toksyny, które zostały pochłonięte z chorego miejsca. Powinno się ją trzymać w zamkniętym pojemniku albo opakowaniu, które jest zamykane hermetycznie. Poza tym przy glince należy stosować tylko plastikowe łyżeczki, miseczki, ponieważ nie lubi niczego metalowego. Nie wolno jej zażywać w postaci okładów podczas menstruacji u kobiet. Przeciwwskazaniem jest również stosowanie leków, a w tym również leków antykoncepcyjnych. Nie poleca się stosować okładów z glinki na wątrobę i na serce. Nie zaleca się również stosować glinki przy nadciśnieniu, ponieważ może doprowadzić do palpitacji serca oraz przy zaparciach, ponieważ je nasila.